آیت الله رئیسی و حلقه‌های میانی پیشرفت

سید ابراهیم رئیسی به عنوان هشتمین رئیس جمهور ایران اسلامی با شعار دولت مردم و تشکیل کابینه جوان انقلابی در انتخابات خرداد ماه 1400 توانست اقبال عمومی کشور را به سوی خود جلب کند و البته قاطبه جریان‌های سیاسی کشور از این مهم استقبال نموده و همراه و پشتوانه قابل اعتنایی برای شکل گیری دولت سیزدهم شده اند؛ دولت مردم از چند جانب بسیار مهم تلقی می شود چرا که اولین دولت گام دوم انقلاب تلقی می‌گردد و  دولتی است که نسل‌های سوم و چهارم انقلاب می‌توانند کارگزاران آن تلقی شوند و البته اولین دولتی است که می‌تواند مدار خود را برای پیشرفت کشور با حرکت نهضتی حلقه‌های میانی پیشرفت به چرخش در آورد؛ از این رو  با هر عینکی به این دولت توجه شود باز هم مانند منشوری چهند وجهی جای تفسیر دارد؛ اما آنچه که باعث نگارش این مرقومه شده است گفتمان سایسی حاکم بر گام دوم انقلاب است که با نگاه حلقه های میانی پیشرفت در ادبیات سیاسی شناخته می¬شود؛ حلقه های میانی که باید به عنوان کار ساز و کار پرداز امانت دار دو بزوی اصلی حکمرانی یعنی ملت (به عنوان صاحبان نظام) و دولتمردان (به عنوان خدمتگزاران مردم) بازیگری نمایند و سبب ساز پیشرفت و حکمروایی خوب گردند.

 

از این رو بنظر می‌رسد دولت جناب رئیسی (که شعار مردمی بودن را با خود همراه دارد)؛ بعد از تشکیل کابینه باید اولین قدم خود برای حل مشکلات را با به کار گیری حلقه‌های میانی  بر دارد چرا که گستردگی پهنه سرزمینی ایران و شکست اندیشه‌های نوسازی تجربه شده در دهه های گذشته  هیچ راهی سهل الوصول تری برای حل مشکلات منطقه‌ای و محلی باقی نگذاشته است و البته ضامن اصلی پیشرفت کشور با توجه به تجربه جهاد سازندگی حرکت بر جریان سازی حرکت گروه های مردمی برای حل مشکلات می باشد که این مهم چندین سال است توسط نهادهای حاکمیتی شکل گرفته است که عملا مردم محلی در قالب‌های گعده‌های اندیشه ورزی جهت تهیه اسناد پیشرفت محلی خود و نیز حرکت در رفع مشکلات گام هایی خیره کننده و منطبق بر آرمان های انقلاب بر  می‌دارند.

 

 پس بهتر است دولت سیزدهم جهت نیل به شعارهای مطروحه و البته قرار دادن مدار کشور در قرن پانزدهم بر مدار پیشرفت (فرموده مقام معظم رهبری مدضله العالی) در فرایند انتخاب استانداران خود به  فاکتور توان این مدیران در جریان سازی حرکت¬های نهضتی دقتی وافر داشته باشد؛ در واقع انتخاب والیانی در قالب استانداران شاید حساسیتی بالاتر از انتخاب وزرا نداشته باشد اما قطعا حساسیت آن کمتر از شکل گیری کابینه نیست چرا که آنچه حکمروایی خوب را شکل می دهد حکمرانان محلی هستند که به سکانداران ارشد کشور کمک می نمایند تا اعمال حاکمیت را از بالا به پهنه¬های سرزمینی منتقل و زمینه مشارکت حداکثری مردم را در حل مسائل پیش رو را فراهم نمایند از این رو با مطالعه تاریخ معاصر ایران متوجه می شویم چه تعداد دولت هایی که در عهد جمهوری اسلامی فعالیت هایشان در سطح استانی توسط استانداران نابلد یا مزور با خدشه وارد شده است و آنکه باید هزینه پرداخت کند دولت ها نیستند بلکه این نظام مقدس جمهوری اسلامی است که همیشه آبروی خود را در پیشگاه مردم و چشم جهانیان فدای ناتوانی مسئولین استانی و شهرستانی نموده است بنابر این بنظر می¬رسد دولت جناب رئیسی با سعه صدر و البته تعیین شاخص های لازم مدیران گام دومی باید به انتخاب این استانداران بپردازد که در غیر اینصورت باز هم شاهد عقیم ماندن پازل شتاب در پیشرفت کشور خواهیم بود. و البته این پازل جز با حلقه‌های میانی پیشرفت کامل نمی‌گردد. 

 

لذا مدل حرکتی دولت جناب رئیسی اگر بر این محور باشد امید قطعی برای موفقیت آن وجود دارد در غیر این صورت باز شاهد موفقیت‌های ناپایدار در حکمرانی کشور خواهیم بود.

 

در پایان این شعر از پدر ملک سخن حضرت سعدی (ره) تقدیم به سروران عزیز:

ندهد هوشمند روشن رای                      به فرومایه کارهای خطیر

بوریاباف اگرچه بافنده است                    نبرندش به کارگاه حریر