هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
حق نداریم به غربی‌ها مشکوک باشیم؟
در خلال جنگ جهانی اول، انگلیس تمامی منابع و تولیدات کشاورزی را برای گذران نیاز نظامیانش در جنگ، خریداری و احتکار کرده بود. حتی به احتکار مواد غذایی مورد نیاز مردم ایران اکتفا نکرده و مانع از واردات هرگونه مواد غذایی به کشورمان شدند.
نتیجه این سیاست انگلیسی‌ها آن شد که در بازه زمانی سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۹، بالغ بر ده میلیون ایرانی به‌خاطر قحطی و بیماری‌های ناشی از قحطی، جانشان را از دست دادند؛ جمعیت ایران به نصف رسید و تا سال ۱۹۵۶، یعنی به مدت سی و هفت سال، جمعیت ایران نتوانست به عدد پیش از قحطی برسد.
در جریان جنگ ایران و عراق و مشخصاً در خلال سالهای ۶۱ و ۶۲ بود که یک موسسه فرانسوی، با صادرات فراورده‌های خونی آلوده به ویروس «اچ آی وی» به ایران، تعداد زیادی از ایرانی‌ها را به این ویروس مبتلا کرد.
نزدیک به سه هزار نفر از مردم ایران به دلیل استفاده از این فاکتورهای انعادی آلوده، به ایدز و هپاتیت مبتلا شدند که از این تعداد ۲۵۰ نفر جان خود را از دست دادند.
اسم آوا آریافر، یگانه حیدری، معصومه اینانلو، خدیجه رحمانی، محمد طاها علیزاده، سینا قره قاتلویی، انس آذری، سپهر حسن‌پور، سلما بارحم، زینب عبدالملکی، امیر محمد صالحوند، آرمین الهیاری، مهدی حسن‌پور به گوشتان خورده؟
کودکان معصومی که در چند سال گذشته مبتلا به بیماری پروانه‌ای بودند و از سوی غربی‌های متمدن از دسترسی به دارو محروم شدند تا مظلومانه در مقابل دیدگان پدر و مادر، همچون شمع ذره ذره آب شوند و جان خود را از دست بدهند. آوا آریافر بهمن سال قبل در دو سالگی از دست رفت.
و کودکان دیگری هم هستند که به‌خاطر تحریم‌های بشر دوستانه دارویی از سوی امریکا و اروپایی‌ها، سرنوشتی مشابه آوا آریافر در انتظارشان است.
حمایت از واکسن ساخت خودمان و غرور ملی و احساسات وطن‌پرستی به کنار؛ با این عقبه‌ای که در بشردوستی از غرب سراغ داریم، حق نداریم به واکسن‌هایی که احتمالاً قرار بوده به ما بفروشند، مشکوک باشیم؟ واکسنی که هنوز عوارض و تأثیراتش برای خودشان هم عیان نشده است.
