هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
شنبه 4 آذر 1402 19:12 ساعت
شناسه خبر : 372785
گزارش رجانیوز پیرامون حضور آمرین به معروف در ایستگاه‌های مترو؛
وظیفه الهی نیاز به مجوز ندارد/ تذکر لسانی لازم اما ناکافی/ سرنوشت قانون «حجاب و عفاف» در هاله‌ای از ابهام!
به میدان آمدن گروههای مردمی باعث ناراحتی دو جریان شد؛ اصلاحطلبان و مذهبیهای صورتی. روزنامه اصلاح‌طلب سازندگی و روزنامه نواصولگرای فرهیختگان با کلیدواژه «مجوز» و «پاسخگویی» عملکرد این گروههای مردمی را مورد هجمه قرار دادند.
گروه سیاست-رجانیوز: در روزهای اخیر انتشار یک عکس و روایتهایی از «متروی انقلاب» حاشیهساز شده است. ماجرا از این قرار است که تعدادی خانم با یک کاور مشخص، به «امر به معروف و نهی از منکر» و «تذکر لسانی» به خانمهای بیحجاب در این ایستگاه مشغول هستند. در این میان اما دو جریان از حضور آمرین به معروف در متروی انقلاب به خشم آمدند؛ اصلاحطلبان و مذهبیهای صورتی. این دو جریان با کلید واژه «مجوز» و «پاسخگویی» اجرای این حکم الهی را زیر سوال بردند!
حال چند سوال مطرح میشود؛ این گروههای آمر به معروف وابسته به کجا هستند؟ آیا باید به نهاد یا ارگانی پاسخگو باشند؟ آیا «امر به معروف و نهی از منکر» آن هم تنها در سطح «تذکر لسانی» نیازی به مجوز دارد؟ آیا تذکر لسانی این گروهها اثربخش است؟ آیا «تذکر لسانی» تنها راهحل مسئله حجاب است؟
به گزارش رجانیوز؛ از اواخر مهر ماه چند گروه مردمی «امر به معروف و نهی از منکر» و «تذکر لسانی» را در دو نقطه مرکزی شهر تهران، حد فاصل متروی انقلاب و متروی تئاتر شهر، آغاز کردهاند.
این گروههای مردمی که آموزش‌های رفتاری-قضایی لازم را برای «تذکر لسانی» دیده‌اند، با هماهنگی کامل شهرداری تهران، شخص زاکانی، و وزارت کشور کارشان را شروع کردهاند.
نکته حائز اهمیت این است که باوجود اینکه بیش از یک ماه از آغاز به کار این گروههای مردمی می‌گذرد و نقطه مرکزی کار این گروهها دو ایستگاه انقلاب و ولیعصر (بهعنوان شلوغ‌ترین ایستگاه‌های مترو که متنوع‌ترین طیف مسافران را داراست) است اما اقدامات آنها تاکنون حاشیه، التهاب و درگیری‌ای در پی نداشته است.
آیا این گروهها سازمانی هستند؟
بر اساس کسب اطلاع خبرنگار رجانیوز همانطور که در ابتدای این گزارش ذکر شد، این گروههای مردمی هستند که از آموزش‌های لازم رفتاری-قضایی برخوردار هستند. همچنین این گروههای متکثر توسط یک هسته مرکزی ساماندهی شده‌اند تا عملکرد بهتری در این مسئله داشته باشند. بنابراین «سازمانی بودن» این گروهها درست نیست و استفاده از تعبیر «ساماندهی شده» بهتر است.
هدف این گروههای مردمی چیست؟
هدف این گروههای مردمی «امر به معروف و نهی از منکر با تذکر لسانی» است تا قوانین پوشش در فضاهای عمومی بهتر رعایت شوند.
بر اساس گزارش خبرنگار میدانی رجانیوز اکثر غالب خانمهای بیحجاب با اولین «تذکر لسانی»، حجاب خود را رعایت می‌کنند. همچنین برخی از خانم‌ها که روسری و شال همراهشان نیست، با شال‌های اهدایی برخی از گروههای مردمی همچون «دختران انقلاب» (که با خودشان شال به همراه دارند) حجاب‌شان را رعایت می‌کنند.
تذکر لسانی لازم است ولی کافی نه!
نکته حائز اهمیت در این میان این است که «تذکر لسانی» برای حل شدن «مسئله حجاب» کافی نیست. «تذکر لسانی» آخرین حلقه از سلسله اقدامات برای بهبود وضعیت حجاب و حفظ سلامت جامعه است.
بنظر می‌رسد هر چه سریع‌تر باید تکلیف قانون «حجاب و عفاف» مشخص شود. این قانون امروز توسط شورای نگهبان به کمیسیون قضایی مجلس برای رفع ایرادات بازگشت داده شد و احتمالا هفته بعد با رفع ایرادات دوباره به شورای نگهبان فرستاده میشود. از طرفی دیگر معلوم نیست با اصلاحات شورای نگهبان، در نهایت قانون «حجاب و عفاف» تا چه اندازه اثربخش خواهد بود!
آیا «امر به معروف و نهی از منکر» نیاز به مجوز دارد؟
به میدان آمدن گروههای مردمی برای حفظ سلامت اجتماعی جامعه باعث ناراحتی دو جریان شد؛ اصلاحطلبان و مذهبیهای صورتی. روزنامه اصلاح‌طلب سازندگی و روزنامه نواصولگرای فرهیختگان با کلیدواژه «مجوز» و «پاسخگویی» عملکرد این گروههای مردمی را مورد هجمه قرار دادند.
این اتفاق درحالی‌ست که براساس اصل هشتم قانون اساسی «در جمهوری اسلامی ایران دعوت به خیر، امر به معروف و نهی از منکر وظیفه‌ای است همگانی و متقابل برعهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت».
از سوی دیگر کمتر معصیتی در دین اسلام یافت میشود که در حکم مبارزه و دشمنی علنی با خداوند متعال به حساب آید؛ گناه «ترک امر به معروف و نهی از منکر» از جمله‌ی این معدود موارد است. امام صادق(ع) در مورد ترک این فریضه می‌فرمایند: «هرگاه کسی منکر را مشاهده کند و آن را انکار ننماید در حالی که قدرت بر انکار دارد، در حقیقت دوست دارد که معصیت خدا شود و کسی که دوست داشته باشد که معصیت خدا شود آشکارا به دشمنی خدا برخاسته است».
بنابراین مطرح کردن موضوع «مجوز» و «پاسخگویی» برای مسئله «امر به معروف و نهی از منکرِ لسانی» توسط گروههای مردمی یک انحراف خطرناک است. اگر این اقدام توسط یک نهاد انتظامی، نظامی یا فرهنگی صورت می‌گرفت آن گاه صحبت از مجوز، پاسخگویی و نظارت معنا داشت. اما صحبت از اینکه «امر به معروف و نهی از منکر با تذکر لسانی» توسط افراد جامعه باید با داشتن «مجوز» انجام شود به‌نو‌عی در مخالفت با انجام این فریضه الهی است.
انتهای پیام/
