70 درصد محصولات بهداشتی و آرایشی کشور قاچاق و 90 درصد آن تقلبی است / وقتی سود فروش قاچاق از تولید داخل بیشتر می شود

گروه اقتصاد_ رجانیوز: هستند بخشی از جامعه که معتقدند که صرف خارجی بودن یک کالا، یعنی تضمین کیفیت و همین عطش کالای خارجی باعث شده تا حدود هفتاد درصد از محصولات بازار صنایع شوینده بهداشتی و آرایشی کشور قاچاق باشد.

به گزارش رجانیوز؛ آقای اسماعیلی رئیس اداره آرایشی بهداشتی سازمان غذا و دارو این میزان را تا 70 درصد می داند:

«حدوداً بین شصت تا هفتاد درصد محصولات آرایشی و بهداشتی که در سطح عرضه هست، قاچاق هست. فرهنگی که بین مردم رواج پیدا کرده، بیشتر طرفدار محصولات خارجی هستند؛ ولی این به این شکل نیست که واقعاً همه محصولات خارجی واقعاً کیفیتش از محصولات ایرانی بهتر باشد.»

این حجم از محصولات بهداشتی آرایشی که بر سلامتی ما مؤثر هست و به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود، آیا کیفیت و استاندارد لازم را دارد؟! مصرف کننده چگونه تاریخ انقضاء آن را مطلع گردد؟! یا اصل بودن آن از چه طریقی مشخص می گردد؟

جنت مدیر کل نظارت و ارزیابی فرآورده‌های خوراکی، آشامیدنی و بهداشتی سازمان غذا و دارو هم 90 درصد این اقلام قاچاق را تقلبی می داند:

«با بررسی‌های زیادی که در کل دنیا انجام شده، تقریباً بالای نود درصد کالاهایی که در این حوزه قاچاق می‌شوند تقلبی هستند، یعنی در حقیقت کالای اصل نیستند، ظاهرشان مثل کالای اصل می‌ماند؛ ولی کالای اصل نیستند. در بعضی از این کشورهای هم‌جوار خودمان، مثلاً استان‌های مرزی‌شان دارد در واقع قوطی‌اش از یک سری محصول بالک پر می‌شود و حالا از جاهای دیگری تهیه می‌کنند و قوطی‌اش را پر می‌کنند. یعنی فقط از آن قوطی استفاده می‌کنند و به محصول اصلی با همان عطر و رنگ مواد تقلبی را قاطی می‌کنند. اینها هم قطعاً قاچاقشان بالای نود درصد تقلبی است. یعنی جنس اصل وارد نمی‌شود.»

در کشور در تولید صنایع مواد شوینده بهداشتی و آرایشی نه تنها خودکفا هستیم، بلکه بخشی از محصولات ایرانی به کشورهای دیگر هم صادر می‌شود که این خودش از دارا بودن کیفیت مناسب این کالاها حکایت دارد؛ اما متأسفانه با دیدگاه اشتباه برخی افراد جامعه و کم‌کاری برخی مسئولین امر این روزها تولیدکنندگان داخلی در این حوزه با نیمی از توانشان در حال تولید اند. مسگرزاده عضو هیئت‌مدیره انجمن صنایع شوینده بهداشتی و آرایشی ایران در این خصوص می گوید:

«کالا که قاچاق می‌آید از هیچ گونه ضابطه کنترل کیفی برخوردار نیست. خصوصاً در حوزه صنعت ما بهداشت و سلامت جامعه را تهدید می‌کند امروز وقتی یک تولیدکننده یک محصول شوینده را تولید می‌کنند، هم مؤسسه استاندارد تحقیقات صنعتی، هم سازمان غذا و دارو، از محل تولیدش، از سطح بازارش به صورت منظم، ادواری، انواع و اقسام دارد نمونه‌برداری می‌کند، در دادن پروانه‌ها دارد کنترل می‌کند. ده‌ها کارشناس توی این شرکت دارند در حقیقت رصد می‌شوند و کیفیت یک کالا را ارزیابی می‌کنند؛ اما این کالایی که قاچاق وارد می‌شود،‌ کجا کنترل می‌شود؟! در حقیقت آیا جز این هست که این کالا بدون هیچ کنترلی می‌تواند مستقیماً به سلامت جامعه آسیب وارد کند. دیگر حتی در هر زیرپله‌ای هم یک کالایی با برند اروپایی تولید می‌شود، به اسم «آقا این را مسافر آورده» در سطح مغازه‌ها فروخته می‌شود. از ضوابط قیمت‌گذاری سازمان حمایت تبعیت نمی‌کند. یعنی مثلاً یک داروخانه به ازای فروش یک شامپویی که هزار تومان قیمتش هست، تنها و تنها پانزده درصد سود عایدش می‌شود. یعنی 150 تا یک تومان، اما قیمت همین شامپوی خارجی مثلاً ده هزار تومان هست، حالا 1500 تومان به ازای فروش یک واحد شامپو در آن داروخانه یا فروشنده می‌رسد. نکته دوم اینکه علناً طرف با فروش یک واحد جنس وارداتی یا قاچاق سودی را می‌برد که به ازای فروش چند کارتون محصول داخلی می‌خواهد ببرد. خب طبیعتاً رغبت فروشنده به این هست که آن کالا را بفروشد. این می‌تواند فروشنده را تطمیع بکند و فروشنده هم مصرف‌کننده را هدایت کند که آقا ببخشید جنس ایرانی آشغال هست، بیا خارجی و خوبش را ببر؛ چرا؟! چون سود بیشتری گیرش می‌آید.»

اصلاح قوانین و جریمه قاچاق حداقل کاری هست که مردم از مسئولین انتظار دارند. غیرممکن هست تا وقتی که حاشیه سود اجناس کالای قاچاق بالاست و ریسک مقابله با آن پایین هست، انتظار داشت ورود کالای قاچاق به کشور کاهش پیدا کند. اینجاست که باید گفت چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید.