هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
شنبه 29 دى 1403 15:09 ساعت
شناسه خبر : 383513
کار فرهنگی حالت پیشگیری دارد، اما اقدام قانونی برای زمانی است که فرد در حال آسیب رساندن به امنیت اخلاقی و روانی جامعه است.
به گزارش رجانیوز به نقل از جهان نیوز، اخیراً فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت، گفته است: «ما حجاب را امری می دانیم که یک امر به نوعی تربیتی است». البته چند وقت قبل هم خانم سخنگو گفته بود: ««رویکرد آقای دکتر پزشکیان به عنوان رئیس دولت راجع به موضوع عفاف و حجاب کاملاً مشخص و مصرّح است. همانطور که ایشان بارها خودشان هم گفتند، موضوعات فرهنگی را با زور نمی توان جا انداخت». همچنین وی اشاره کرده است: «موضوعات فرهنگی از جنس باور است و باور را لزوما با «باید» نمی‌توانیم موضوعش را حل بکنیم».
چند نکته:
یک: حجاب، موضوعی چند وجهی است. یکی از مهمترین ابعاد حجاب، بعد فرهنگی و تربیتی آن است. اما حجاب، بعد امنیتی هم دارد؛ بعد اجتماعی هم دارد؛ بعد سیاسی هم دارد. رهبر انقلاب نیز با تیزبینی، کشف حجاب را هم حرام شرعی و هم حرام سیاسی دانستند.
دو: نه تنها کشف حجاب، بلکه همه ناهنجاری های جامعه – چه جرم و تخلف کوچک باشد و چه جرم و تخلف بزرگ – اتفاقاً یک بعد فرهنگی و تربیتی دارد. دزدی، تخلف راهنمایی و رانندگی، قتل و جنایت هم اول از همه باید با نگاه فرهنگی و تربیتی در جامعه اصلاح شوند. اما مقابله با اینها، قطعاً فقط با تکیه بر کار فرهنگی و تربیتی نه امکان پذیر است و نه چنین چیزی در هیچ کجای دنیا محقق شده است!
سه: برخی از افراد در جامعه هستند که اساساً هر چقدر هم که کار فرهنگی صورت گیرد، اصرار بر کشف حجاب و انجام ناهنجاری دارند؛ اساساً مسأله آنها ندانستن نیست. برخی نیز از روی لجاجت این کارها را ممکن است انجام دهند. در نتیجه، ابزار قانون به عنوان مکمل کار فرهنگی باید همواره وجود داشته باشد.
چهار: کار فرهنگی حالت پیشگیری دارد، اما اقدام قانونی برای زمانی است که فرد در حال آسیب رساندن به امنیت اخلاقی و روانی جامعه است.
پنج: اتفاقاً بخش قابل توجهی از قانون جدید حجاب و عفاف که متأسفانه دولت با بهانه های مختلف در حال شانه خالی کردن از ابلاغ و اجرای آن است، مربوط به اقدامات فرهنگی و ایجابی است.
شش: اخیراً برخی رسانه ها خبر دادند که بيش از هزار روانشناس و مشاور خانواده در حمايت از بيانيه قبلی اساتيد روانشناسی درخصوص لزوم ضابطه‌مندی پوشش، به طرح شش سوال درخصوص آثار رها شدن بی‌حجابی بر خانواده‌ها پرداختند.
آنها در بخش هایی از این نامه بیان کردند: «از سران محترم سه قوه، به طور جدی می‌خواهیم از های و هوی جریان‌های مغرض که با تحریک عواطف و هیجانات و صد البته بدون پشتوانه علمی جنجال به پا می‌کنند، متأثر نشده و پیگیر ضابطه‌منديِ پوشش مبتنی بر شواهد و ارزش‌ها در کشور باشند تا مسیر پیموده و پرآسیب غرب در کشور تکرار نشود».
همچنین، در بخشی از نامه نیز از افراد و جرياناتی که با ضابطه‌مندی پوشش مخالف هستند، پرسیده اند: «چرا اثربخشی قانون را نادیده می‌گیرید و انکار می‌کنید؟ دغدغه‌مندان سلامت روان جامعه که به دنبال تعطیلی و تضعیف قانون‌مداری و استفاده از روشهای صرفا گفت‌وگو محور هستند، مبتنی بر کدام شواهد علمی سخن می‌گویند؟ آیا نمونه‌هایی که نشان دهد تغییر رفتار صرفا با تکنیک‌های تغییر نگرش یا مشاوره و... بدون اعمال محدودیت قانونی موفق بوده است را می‌توانند ارائه کنند؟ آیا مداخلات رسانه‌ای، آموزشی و روان‌شناختی توانسته است آمار نابهنجاری‌های اخلاقی فزاینده دوران مدرن از قبیل مصرف الکل، خیانت زناشویی، شیء انگاری زنان، تجاوز و خشونت علیه زنان را متوقف کند یا حداقل بکاهد؟»
اهتمام به قانون و ضابطه مندی پوشش را کسانی مطرح می کنند که به صورت عملی و در کف میدان با عوارض این موضوع دست و پنجه نرم می کنند و اتفاقاً کارشان هم، فرهنگی و تربیتی است. حال باید از آقای پزشکیان که بارها ادعای کار کارشناسی و رجوع به کارشناس و مانند آن داشته، بپرسیم آیا حاضر است که به سخن این همه کارشناس دلسوز، گوش فرا دهد یا اینکه می خواهد به برداشت های اشتباه خود و یا سخنان کلیشه ای و بدون پشتوانه برخی افراد دیگر توجه کند؟!
انتهای پیام/
انتهای پیام/
