هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
پنجشنبه 10 اسفند 1402 04:47 ساعت
شناسه خبر : 376282
گفتگوی رجانیوز با محمدطاهر رحیمی، نامزد انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه تهران؛
مجلس یازدهم علیرغم نقاط مثبت، نتوانست مهم‌ترین مسائل معیشتی و اقتصادی زندگی مردم را حل کند/ لیست‌های مشهور انتخاباتی مبتنی بر ارتباطات فامیلی و دوستانه بسته شدند/ ریل‌گذاری برای تصمیمات دولت و مانع‌شدن برای اجرای تصمیمات غلط؛ دو وظیفه مجلس آینده
طوری که ما داریم می‌بینیم این لیست‌های مشهور انتخاباتی مبتنی بر شاخص بسته نشدند و بیشتر از اینکه مبتنی بر شاخص بسته شده باشند مبتنی بر ارتباطات سیاسی و جناحی و متأسفانه مبتنی بر بعضاً ارتباطات فامیلی و دوستانه و به‌صورت رفاقتی بسته شدند.
گروه سیاست-رجانیوز: انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، روز یازدهم اسفند در سراسر کشور همراه با انتخابات دوره ششم مجلس خبرگان رهبری برگزار خواهد شد. ۳۳۸۷ نفر در حوزه انتخابیه تهران، برای کسب ۳۰ کرسی باهم به رقابت خواهند پرداخت. محمدطاهر رحیمی؛ جوان ۳۴ که تحصیلات عالیه را در دانشگاه شریف و علم و صنعت گذرانده نیز یکی از نامزدهای انتخابات است. او که در سوابقش، ریاست اداره‌ی رصد و پایش سازمان صداوسیما و کارشناس ارشد پژوهش سازمان انرژی اتمی را داراست، در گفت‌وگو با رجانیوز از برنامه‌های خود برای حضور در مجلس شورای اسلامی گفت.
به گزارش رجانیوز؛ مشروح این گفت‌وگو بدین شرح است
مهم‌ترین مشکل فعلی کشور که باید در مجلس آینده برای آن راهکار جست چیست؟
به نظر من مهم‌ترین مشکل و مسئله‌ی فعلی کشور در چارچوب مسائل اقتصادی و معیشتی قابل‌تعریف و در این چارچوب باید مهم‌ترین مسئله کشور را شناسایی کرد.
در این چارچوب مهم‌ترین مسئله کشور بحث تورم و پیش‌بینی‌ناپذیر شدن اقتصاد کشور است که این هم ریشه‌ی اصلی جهش‌های ارزی در کشور در طی یک دهه اخیر بوده که هم باعث ایجاد تلاطم در معیشت مردم شده است، هم اقتصاد را پیش‌بینی‌ناپذیر کرده، هم سطح سرمایه‌گذاری در اقتصاد را پایین آورده است، تولید را دچار رکود کرده و مشکلات اقتصادی جدی رو برای کشور به وجود آورده است. حتی مصرف را کاهش داده و سمت عرضه یا تولید را در واقع با فشار هزینه مواجه کرده است. این به نظر من مهم‌ترین مسئله‌ی فعلی کشور است.
ویژگی مجلس آتی از نظر شما چه باید باشد؟
مجلس دو تا وظیفه‌ی عمده به نظر من دارد؛ یعنی مجلس آینده باید این دو وظیفه را به نحو احسن انجام بدهد؛ یک، باید برای راهکارهای حل مسائل در کشور ریل‌گذاری کند؛ یعنی باید برای دولت ریل‌گذاری کند که مسائل کشور در مسیر حل‌شدن قرار بگیرند؛ وظیفه‌ی دوم هم این است که از دولت یک مطالبه‌گری بسیار جدی و با ضمانت اجرایی را شکل بدهد؛ یعنی دولت اگر تصمیمی می‌گیرد که غلط است، حتماً مجلس باید دانش و تخصص این را داشته باشد که ایرادات این تصمیم غلط را به‌درستی شناسایی کرده، و مانع اجرای این تصمیم برای دولت بشود. یعنی مجلس یک شان ایجابی دارد که ریل‌گذاری برای تصمیمات دولت است. یکشان سلبی بسیار جدی دارد که آن هم مانع‌شدن برای اجرای تصمیمات غلط دولت به‌صورت تخصصی و فنی. مثل تصمیمات که همین اخیراً گرفته شده در حوزه‌ی مثلاً فرض کنید پولی-بانکی. بانک مرکزی ناگهانی تصمیم می‌گیرید نرخ بهره را برساند به ۳۰ درصد در قالب گواهی سپرده؛ خب این تصمیم غلطی است و مجلس باید سر این تصمیم از دولت مطالبه می‌کرد و مانع این تصمیم می‌شد و برای آن ریل‌گذاری می‌کرد.
یا مثلاً بانک مرکزی ناگهان تصمیم می‌گیرد شمش طلا بفروشد، سکه بفروشد که این هم تصمیم غلطی است. مهم‌ترین ویژگی مجلس آتی به نظر من باید در این دو بُعد در خلاصه شود.
چه طرح‌ها و برنامه‌هایی برای حضور در مجلس دوازدهم دارید؟
کشور با یک سری مسائل بسیار جدی مواجه است. مهم‌ترین مسئله هم که مسئله تورم است که ریشه‌اش این جهش‌های تورمی است. ما یک هسته سخت تورم ۱۵ درصدی داریم که مربوط به دهه هشتاد ماست که نرخ ارز به یک ثباتی رسیده بود و در واقع تورم ۱۵ درصد بود به طور متوسط در سال. این هسته سخت تورم ماست. اما جهش‌های تورمی از پانزده درصد تا چهل، پنجاه و شصت درصد که در نیمه‌ی دوم دهه نود دچار شدیم، در واقع ریشه‌ی ارزی دارد. یعنی تلاطم‌های ارزی باعث ایجاد این تورم شده است. پس بنابراین اولین کاری که باید انجام شود این است که ابزارهای حکمرانی پولی، مالی و ارزی احیا شود و در اختیار دولت قرار بگیرد و دولت با این ابزارهای حکمرانی پولی، مالی و ارزی بتواند نرخ ارز را به یک ثباتی برساند. اگر نرخ ارز به یک ثباتی برسد، آن وقت بسیاری از متغیرهای اقتصادی ما آرام می‌شوند. یعنی حتی خلق نقدینگی ما کاهش پیدا می‌کند؛ چراکه تقاضای پول پایین می‌آید، به دلیل آنکه انتظارات تورمی کاهش پیدا کرده است.
مهم‌ترین کار پس این است که ما بتوانیم باثبات ارزی عملاً متغیر تورم را مهار کنیم و تورم را به آن هسته سخت ۱۵ درصدی خودش بازگردانیم. این اولین و مهم‌ترین کاری است که باید در اقتصاد ما انجام شود.
کار بعدی این است که با یک سری ابزارهای تنظیم‌گر پولی، مالی و ارزی را اجرایی کنیم برای اینکه بتوانیم در حوزه‌هایی مثل حوزه‌ی مسکن مثل حوزه خودرو، آرامش را به بازار برگردانیم. یعنی ما با وام‌دادن نمی‌توانیم سمت مصرف را تقویت کنیم که خانه یا ماشین خریداری کنند، چرا که شما به‌ازای وامی که می‌دهید، بیشتر از آن مقداری که وام می‌دهید قیمت‌ها دوباره جهش پیدا می‌کنند و این تجربه‌ی این سال‌های اخیر ماست. باید یک سری ابزارهای تنظیم‌گر به کار ببریم. مثلاً مالیات بر خانه‌های خالی بگذاریم، مالیات عایدی سرمایه بگذاریم، مالیات برای زمین بگذاریم. با این ابزارهاست که شما می‌توانید کاری کنید که عرضه مسکن در کشور افزایش پیدا کند و عرضه و تقاضا به تعادل برسد.
ما الان تعداد مسکن در کشورمان بیشتر از تعداد خانوار است، چراکه تعداد زیادی از خانوارهای ما و صاحبان املاک در کشور هستند که بیش از یک واحد مسکونی دارند که این خب در هیچ‌کدام از کشورهای دنیا که از لحاظ اقتصادی یک نظام‌بندی دارند چنین چیزی اصلاً امکان‌ناپذیر است؛ چراکه آن‌قدر مالیات‌های متعدد از آنها می‌گیرند که صرفه اقتصادی ندارد که یک خانوار بیش از یک واحد مسکونی داشته باشد.
با ابزارهای تنظیم‌گر مالی و پولی می‌شود ثبات رو به این بازارها برگرداند که این منحصراً وظیفه مجلس است که برای این حوزه قانون‌گذاری کند.
کار بعدی که باید انجام شود این است که مجلس باید یک راهبرد جدی و اجراپذیر برای توسعه صنعتی کشور تدوین کند و توسعه صنعتی کشور را باید ریل‌گذاری کند که توسعه صنایع پایین‌دستی در کشور ما ارزش‌افزوده بالاتری خلق می‌کنند به‌صرفه شود. الان کاملاً برعکس است. یعنی توسعه‌ی بالادست که خام‌فروشی می‌کند و خام‌فروشی و صادرات مواد خام و نیمه‌خام را توسعه می‌دهد به‌صرفه شده است.
مجلس باید با ابزارهای مالیاتی با طراحی یک سری مشوق‌های مولد برای صنایع پایین‌دستی ما، سرمایه‌گذاری و توسعه در صنایع پایین‌دستی را به‌صرفه کند. یکی از مهم‌ترین ابزارها مالیات است. خب ما معافیت‌های مالیاتی را باز به بالادستی‌ها می‌دهیم به‌جای این که به پایین‌دستی‌ها بدهیم.
یکی دیگر از این ابزارها، نرخ‌گذاری انرژی به‌گونه‌ای است که برای پایین‌دست اتفاقاً انرژی ارزان‌تر باشد و برای بالادست گران‌تر تا توسعه پایین‌دست به‌صرفه شود.
یکی دیگر از ابزارها این است که دولت باید با استفاده از بانک‌های تخصصی و در واقع توسعه‌ای که در اختیار دارد، اعتبار خلق کرده و این اعتبار و تسهیلات را به صنایع پایین‌دستی با نرخ‌های ترجیحی بدهد، برای توسعه و با باهدف توسعه که ما به این در اصطلاح می‌گوییم هدایت اعتبار! این وظیفه مجلس است که این هدایت اعتبار را فراهم کند.
مجلس یازدهم به ماه‌های انتهایی خود نزدیک می‌شود، عملکرد مجلس رو چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به نظر من مردم از مجلس انتظار داشتند که مسائل اصلی زندگی‌شان را و مسائل اصلی اقتصادی را و مسائل اصلی معیشتی‌شان را مجلس، در اولویت قرار بدهد تا مردم حس کنند مجلس این را در مسیر حل‌شدن قرار داده است.
ولی خب چنین حسی به مردم داده نشد و مجلس نتوانست در واقع مهم‌ترین مسائل معیشتی و اقتصادی زندگی مردم را حل کند و این خب به نظرم یک نقطه‌ضعف بزرگ در کارنامه‌ی مجلس فعلی است. هرچند مجلس فعلی در واقع کارهای بسیار خوبی هم انجام داد؛ مثلاً چندبرابر کردن حقوق سربازان، پلکانی کردن مالیات بر حقوق، رتبه‌بندی معلمان، اصلاح ساختار بانک مرکزی بعد از پنجاه سال هرچند ایراداتی به آن طرح مجلس هم وارد است. یا مثلاً قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب‌وکار، طرح حمایت از جوانی جمعیت و خانواده. بالاخره اینها از نقاط قوت مجلس بود.
اما مجلس فعلی در بسیاری از مسائل اصلی ساکت بود و در بعضی از مسائلی که ورود کرد، خیلی خطی نگاه کرد به مسئله؛ مثل حذف ارز ترجیحی که خب دو سؤال کشور الان درگیر حذف دفعی و بدون برنامه و بدون ضابطه‌ی ارز ترجیحی است. در بعضی از موارد هم خب باید برای طرح‌های دولت ریل‌گذاری می‌کرد که این کار را نکرد؛ مثلاً مجلس در حوزه‌ی ارزی عملاً ساکت بود و هیچ ریل‌گذاری برای دولت انجام نداد که بتواند واردات غیرضرور را محدود کند، یا قاچاق را کنترل کند یا که مبادی واردات کالای اساسی ما را متنوع کند یا که نقشه ارزی کشور را اصلاح کند.
خب مجلس متأسفانه توان دانشی انجام این کار را نداشت و این کار رو نکرد یا مثلاً در حوزه خودرو هیچ ضابطه‌ای برای عرضه خودرو مجلس تدوین نکرد و بازار خودروی ما رو نتوانست سامان‌دهی کند. این از آن مسائلی بود که مجلس در آن ساکت بود.
در یک سری از مسائل هم مجلس خیلی خطی و کم متغیر فضای سیاست‌گذاری در کشور را مشاهده کرد. مثلاً همین حذف دفعی ارز ۴۲۰۰. یا در حوزه‌ی مسکن، خب امروز، راهبرد فعلی دولت و مجلس افزایش سقف وام مسکن است که خب این یک راهبردی است که هیچ‌وقت اثربخش نبوده است. به‌جای اینکه ابزارهای تنظیم‌گر را طراحی کنند، مثل مالیات بر خانه‌های خالی، مالیات بر خانه‌های اضافی، مالیات بر زمین، مالیات بر عایدی سرمایه، مثلاً طرح توسعه افقی شهرها، احتکار زدایی از زمین‌هایی که در اختیار نهادهای دولتی و حاکمیتی قرار دارد، توسعه حمل‌ونقل سریع حومه‌ای، احیای سامانه املاک و اسکان تا بتوانند قیمت ارز را تعدیل کنند و تقاضا را به تعادل واقعی برسانند، آمدن راهبردهایی مثل افزایش سقف وام را در پیش گرفتند. این از آن جنس مسائلی است که مجلس متأسفانه کم متغیر است و خطی دید مسائل کشور را.
یک ایراد دیگر مجلس این بود که مجلس به طرح‌های توسعه‌زا عملاً خیلی ورودی نکرد، یعنی به مگاپروژه‌هایی که در واقع کشور را در مسیر توسعه و پیشرفت بلندمدت اقتصادی قرار می‌دهد عملاً در این حوزه، مجلس ساکت ساکت بود. مثلاً کریدورهای ترانزیتی که کریدور ترانزیتی شمال جنوب ما یا کریدور ترانزیتی شرق و غرب ما که طرف چینی یا طرف روسی حاضر است بیاید و سرمایه‌گذاری جدی داشته باشد، مجلس عملاً ریل‌گذاری در این حوزه‌ها نداشت. مثلاً مگاپروژه ایران ان جی، مثلاً توسعه حمل‌ونقل سریع حومه‌ای که خب بار ترافیکی در کلان‌شهرهای ما را می‌تواند کاهش دهد و سرمایه‌گذار می‌تواند جذب کند و مصرف انرژی و مصرف سوخت را می‌تواند کاهش بدهد.
مگاپروژه‌های این‌چنینی که مجلس می‌توانست برای آنها ریل‌گذاری بکند، اما عملاً مجلس در طرح‌ها و مگاپروژه‌های توسعه‌ای که بسیاری از مشکلات کشور را می‌تواند حل کند و درآمدهای جدی برای کشور می‌تواند ایجاد کند و می‌تواند کشور را نسبت به تحریم‌ها و نسبت به فروش نفت به استقلال خیلی بالایی برساند، متأسفانه ساکت بود.
هرچند من تأکید می‌کنم این مجلس نسبت به مجالس قبلی حتماً یک‌سروگردن بالاتر بود و نمی‌شود زحماتشان رو نادیده گرفت مخصوصاً در اون نقاط قوتی که عرض کردم.
نظر شما درباره لیست‌های انتخاباتی چیست؟ و آیا رای لیستی مطلوب است یا نه؟
به نظرم روز گذشته رهبر انقلاب نیز حجت را تمام کردند که ما لزومی به رای دادن لیستی نداریم. باید انسان تحقیق کند خودش، اگر شناخت ندارد از دوستان، آشنایان اهالی تحقیق بپرسد و به سی نفر اصلح برسد، نه صرفاً به سی نفر عضو یک لیست خاص!
چراکه متأسفانه طوری که ما داریم می‌بینیم این لیست‌های مشهور انتخاباتی مبتنی بر شاخص بسته نشدند و بیشتر از اینکه مبتنی بر شاخص بسته شده باشند مبتنی بر ارتباطات سیاسی و جناحی و متأسفانه مبتنی بر بعضاً ارتباطات فامیلی و دوستانه و به‌صورت رفاقتی بسته شدند. در واقع مبتنی بر شاخص و معیار بسته نشدند. رای دادن لیستی اصلاً مطلوب نیست و ما باید به نظرم از این رای دادن‌های لیستی عبور کنیم و به مرحله‌ی رای دادن به اصلح برسیم. سی نفر اصلح را شناسایی کنیم، یک جایی هم که کسی نمی‌توانست یک نفر اصلح را شناسایی کند، باید از آن کسی که قدرت شناسایی دارد سؤال بپرسد، نه اینکه به سی نفر از یک لیست خاص رای بدهد آن هم لیست‌هایی که ایراد اصلی‌شان این است که مبتنی بر شاخص و معیارهای مشخص بسته نشدند.
پیش‌بینی‌تان درباره مشارکت را می‌فرمایید و فکر می‌کنید مردم به چه میزان در این انتخابات شرکت می‌کنند؟
خب مردم خیلی گلایه دارند. مردم نسبت به وضعیت معیشتی خودشان معترض هستند و این شاید بتوانیم بگوییم تنها اعتراض جدی مردم به‌نظام تقنینی و اجرایی کشور است و این گلایه و اعتراض مردم به نظرم باید خیلی جدی گرفته شود. به همین دلیل ما به یک جریانی از جوانان متخصص و متعهد نیاز داریم که راهکارجویانه و فراتر از جبهه‌بندی‌های سیاسی و فامیلی و رفاقتی و حزبی و اینها بیایند و با مسائل، راهکارجویانه مواجه کنند تا یک سری از مسائل اصلی معیشتی مردم را شناسایی کنند و برنامه‌ریزی کنند ظرف چهار سال برای حل اینها دست‌کم ریل‌گذاری شود و اینها را در مسیر حل‌شدن قرار بدهند.
من امیدوارم که یک مشارکت حالا حداقل بالای پنجاه‌درصدی را ما شاهد باشیم برای مجلس چراکه مشارکت پایین احتمالاً می‌تواند این ظرفیت منفی را برای اینکه کشور در معرض مخاطرات امنیتی قرار بدهد و شدت تحریم‌ها را بیشتر کند. من امیدوارم و انشا الله به لطف خدا مشارکت حداقل بالای پنجاه‌درصدی باشد و امیدوارم کسانی که به مجلس راه پیدا می‌کنند، راهکارجویانه با مسائل مواجه شوند و بعد از چهار سال هر نماینده‌ای بگوید خدا را شکر ما توانستیم برخی از مسائل اصلی مردم رل یا حل کنیم یا در مسیر حل‌شدن قرار بدهیم.
انتهای پیام/
