هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
جمعه 30 آذر 1403 13:32 ساعت
شناسه خبر : 383318
مسئولان سازمان نوسازی باید به‌جای انکار زحمات دولت‌های پیشین و ارائه اطلاعات نادرست، پاسخگوی اشتباهات مدیریتی خود باشند و برای رفع مشکلات واقعی نظام آموزشی کشور، گام‌های جدی‌تری بردارند.
گروه فزهنگ-رجانیوز: حمیدرضا خان‌محمدی، رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور، در اظهاراتی که در ۲۵ آذر ۱۴۰۳ منتشر شد، مدعی شد که توقف پنج‌ساله طرح تخریب و بازسازی مدارس، به دلیل عدم تحقق منابع مالی در برنامه ششم توسعه بوده است. این ادعا در ظاهر تلاشی برای تبرئه خود از مسئولیت و مقصر جلوه دادن دولت‌های پیشین بخصوص دولت چهاردهم است، اما با بررسی دقیق عملکرد سازمان و اعتبارات تخصیص‌یافته، به‌روشنی آشکار می‌شود که این اظهارات با واقعیت فاصله دارد و در راستای پنهان‌کردن اشتباهات مدیریتی است.
اعتباراتی که نادیده گرفته شدند
طبق بند «ث» ماده ۶۳ قانون برنامه ششم توسعه، اعتباری بالغ بر ۳ میلیارد دلار به مقاوم‌سازی و بازسازی مدارس کشور اختصاص یافت. از این مبلغ، در طول ۴ سال دولت دوازدهم حدود ۲۵ میلیون دلار از این محل اختصاص یافت در حالی که در ۲ سال اول دولت چهاردهم حدود ۱۱۰ میلیون دلار طی دوران دولت چهاردهم، با وجود شرایط سخت تحریم و بحران منابع، به سازمان نوسازی تخصیص یافت. این اعتبار هرچند در مقایسه با نیازها اندک بود، اما می‌توانست بخش قابل‌توجهی از پروژه‌های تخریبی و بازسازی مدارس فرسوده را پیش ببرد. با این حال، تخصیص غیرکارشناسانه و انحراف این منابع به پروژه‌هایی چون جمع‌آوری مدارس کانکسی، آن‌هم بدون برنامه‌ریزی دقیق، موجب شد که پروژ های اساسی و نیمه تمامی که از چرخه تحصیل و آموزش جهت فرسودگی و نا ایمن بودن نیاز به بازسازی داشتند خارج شده و موجب بروز مشکلات فراوانی برای دانش آموزان آن مدارس و اموزش و پرورش آن منطقه شده بود در سازمان نوسازی معطل بماند.
جمع‌آوری مدارس کانکسی؛ اقدام مثبت یا اقدامی برای دستاورد سازی؟
جمع‌آوری مدارس کانکسی، هرچند در ظاهر اقدامی مثبت و عدالت‌محور به نظر می‌رسد، اما وقتی این پروژه بدون تأمین اعتبار و بر اساس تصمیمات عجولانه و نمایشی آغاز شود، نه‌تنها دستاورد واقعی برای نظام آموزشی به همراه ندارد، بلکه موجب توقف سایر مدارس تخریبی و مورد بازسازی که در دست تمکیل بوده و سالها و ماه ها منظر تامین اعتبار بوده اند ،می‌شود. شواهد نشان می‌دهد که اعتبارات پیش‌بینی‌شده برای طرح تخریب و بازسازی، بدون در نظر گرفتن اولویت‌ها، به سمت جمع‌آوری مدارس کانکسی منحرف شد. این انحراف باعث توقف بیش از ۹۰۰ پروژه تخریبی و مقاوم‌سازی که در سال ۱۴۰۱ متوقف شده بودند در سراسر کشور گردیده بود؛ پروژه‌هایی که آن زمان با کمبود ۶ هزار میلیارد تومان اعتبار مواجه بودند و نارضایتی گسترده خانواده‌ها، دانش‌آموزان، پیمانکاران و مسئولان محلی را به دنبال داشته‌اند. در واقع دو خطای اساسی در عملکرد خان محمدی و تیم ایشان قابل مشاهده است:
۱. انحراف اعتبارات قانونی: بخشی از اعتبارات بند «ث» ماده ۶۳ که مخصوص تخریب، بازسازی و مقاوم‌سازی مدارس بود، به جمع‌آوری مدارس کانکسی اختصاص داده شد. این اقدام علاوه بر مغایرت با قانون، موجب توقف یا تعویق پروژه‌های حیاتی شد.
۲. اهمال‌کاری در اجرای وعده‌ها: با وجود این انحراف بودجه‌ای، مدارس کانکسی همچنان در بسیاری از مناطق تکمیل و افتتاح نشده‌اند. این کم‌کاری، که نتیجه سوءمدیریت و عدم برنامه‌ریزی صحیح است، علاوه بر هدررفت منابع، باعث نارضایتی عمومی و زیر سؤال رفتن عملکرد سازمان شده است.
خطرات مدارس فرسوده و بی‌عدالتی مدیریتی
در حالی که مدارس فرسوده، خطر مستقیم و آنی برای دانش‌آموزان محسوب می‌شوند، سازمان نوسازی به جای تمرکز بر این اولویت اساسی، منابع محدود خود را به پروژه‌هایی منتقل کرد که به‌وضوح مطالعه و کارشناسی کافی نداشتند. این تصمیمات، نمونه‌ای از سوءمدیریت آشکار و بی‌عدالتی در تخصیص منابع است که نشان‌دهنده عدم درک عمیق از نیازهای واقعی نظام آموزشی کشور است.
تأکید رئیس‌جمهور شهید رئیسی بر رفع محرومیت و رعایت اصول قانونی
رئیس‌جمهور شهید سیدابراهیم رئیسی همواره بر لزوم رفع محرومیت آموزشی و تربیتی در مناطق کم‌برخوردار تأکید داشتند، اما این دغدغه را در چارچوب اصول و فرایندهای قانونی مطرح می‌کردند. ایشان معتقد بودند که پروژه‌هایی نظیر جمع‌آوری مدارس کانکسی، اگرچه ضروری و یک اقدام انقلابی و خداپسندانه ای است، اما باید از منابع قانونی مرتبط یا از محل مشارکت‌های مردمی و خیرین انجام شود، نه با انحراف اعتبارات دیگر طرح‌ها که خود دارای اولویت هستند.به عنوان مثال، تخریب و بازسازی مدارس خطرساز که در برنامه‌های پیشین تعریف شده بود، پروژه‌های نیمه‌تمامی دارد که نیازمند تأمین اعتبار و تکمیل است. استفاده از اعتبارات این طرح برای جمع‌آوری مدارس کانکسی نه تنها انحراف بودجه‌ای است، بلکه به معنای نادیده گرفتن اولویت‌های حیاتی در نظام آموزشی است.
در مکاتبات و دستورات ایشان بحث جمع آوری مدارس کانکسی مورد توجه بود و ایشان در مصاحبات و سفر های استانی خود همواره این مورد را مورد مطالبه از مسئولین ذی ربط قرار میدادند. اما قرار نبود مدیران وزرات آموزش و پرورش و سازمان ونوسازی اقدام به تصمیمات غیر عقلانی و خارج از چهارچوب قانونی انجام دهند. حال فرض کنیم که نظر رئیس جمهور محترم دولت چهاردهم جمع آوری مدارس کانکسی از محل اعتبارات بند ث ماده ۶۳ قانون برنامه ششم بود (که البته هیچ شواهدی دال بر این وجود ندارد) اما چرا پس از گذشت دو سال با وجود تخصیص اعتبارات از این محل و حتی تقبل ۴۰۰ مدرسه کانکسی در کشور توسط خیر بزرگوار حاج اکبر ابراهیمی همچنان این دغدغه رییس جمهور دولت چهاردهم مرتفع نگردیده و مدارس جایگزین کانکسی ها، تکمیل و افتتاح و تحویل نظام آموزشی کشور نگردیده است.
در مکاتبات و دستورات ایشان بحث جمع آوری مدارس کانکسی مورد توجه بود و ایشان در مصاحبات و سفر های استانی خود همواره این مورد را مورد مطالبه از مسئولین ذی ربط قرار میدادند. اما قرار نبود مدیران وزرات آموزش و پرورش و سازمان ونوسازی اقدام به تصمیمات غیر عقلانی و خارج از چهارچوب قانونی انجام دهند. حال فرض کنیم که نظر رئیس جمهور محترم دولت چهاردهم جمع آوری مدارس کانکسی از محل اعتبارات بند ث ماده ۶۳ قانون برنامه ششم بود (که البته هیچ شواهدی دال بر این وجود ندارد) اما چرا پس از گذشت دو سال با وجود تخصیص اعتبارات از این محل و حتی تقبل ۴۰۰ مدرسه کانکسی در کشور توسط خیر بزرگوار حاج اکبر ابراهیمی همچنان این دغدغه رییس جمهور دولت چهاردهم مرتفع نگردیده و مدارس جایگزین کانکسی ها، تکمیل و افتتاح و تحویل نظام آموزشی کشور نگردیده است.
نقش خیرین در جمع‌آوری مدارس کانکسی
در جریان پروژه جمع‌آوری مدارس کانکسی، نمونه‌ای قابل توجه از مشارکت خیرین وجود داشت که نشان‌دهنده ظرفیت‌های موجود در جامعه برای رفع محرومیت است. حاج اکبر ابراهیمی، یکی از خیرین برجسته کشور، به‌تنهایی مسئولیت جمع‌آوری و احداث نزدیک به ۴۰۰ مدرسه کانکسی را پذیرفت و ظرف مدت دو سال به این تعهد خود عمل نمود. این در حالی است که سازمان نوسازی مدارس با وجود تخصیص اعتبارات از محل بند «ث» ماده ۶۳ قانون برنامه ششم توسعه، هنوز نتوانسته است مابقی مدارس کانکسی را جمع اوری و مدارس جایگزین را تکمیل و افتتاح کند.
زیر سؤال بردن دستاوردهای دولت چهاردهم
خان محمدی، با ادعای نبود منابع مالی در برنامه ششم توسعه، تلاش دارد تا دولت چهاردهم را در این حوزه ناکارآمد جلوه دهد. این در حالی است که تخصیص اعتبارات ۱۱۰ میلیون دلاری توسط این دولت، حتی در اوج تحریم‌ها و بحران منابع ارزی، گواهی بر تلاش‌های مداوم آن برای حمایت از نظام تعلیم و تربیت است. اظهارات ایشان نه‌تنها بی‌انصافی نسبت به این دستاوردهاست، بلکه نوعی فرار از پاسخگویی نسبت به سوءمدیریت‌های داخلی سازمان محسوب می‌شود.
مطالبه‌گری از مسئولان و شفاف‌سازی عملکرد
با توجه به اهمیت شفافیت در هزینه‌کرد منابع عمومی، ضرورت دارد که سازمان نوسازی و شخص خان محمدی، گزارشی جامع و شفاف از محل مصرف اعتبارات بند «ث» ماده ۶۳ قانون برنامه ششم توسعه ارائه دهند.
اقداماتی نظیر جمع‌آوری مدارس کانکسی و سنگی، هرچند ضروری است، اما وقتی این پروژه‌ها بدون مطالعه و به قیمت توقف طرح‌های اولویت‌دار مانند بازسازی مدارس فرسوده اجرا می‌شوند، نه‌تنها از عدالت دور می‌شوند بلکه به بحران اعتماد عمومی دامن می‌زنند. مسئولان سازمان نوسازی باید به‌جای انکار زحمات دولت‌های پیشین و ارائه اطلاعات نادرست، پاسخگوی اشتباهات مدیریتی خود باشند و برای رفع مشکلات واقعی نظام آموزشی کشور، گام‌های جدی‌تری بردارند.
انتهای پیام/
