ماجرای شهیدی که امام عصر(عج) در مراسم تدفینش حضور یافت

امیرمؤمنان على بن ابى طالب عليه السّلام فرمود: «به خدا قسم من و اين دو فرزندم [امام حسن و حسين عليهما السّلام]شهيد خواهيم شد، خداوند در آخر الزّمان مردى از فرزندانم را به خونخواهى ما بر خواهد انگيخت و او مدّتى غايب خواهد شد تا مردم آزمايش شوند و گمراهان جدا گردند، تا جايى كه افراد نادان مى‌گويند: خداوند ديگر به آل محمّد كارى ندارد.

گروه معارف- رجانیوز: به نام خدای مهربان - مهدی جان! باز هم عاشورای دیگر گذشت. عاشورایی که عاشورای ظهور شما نبود!

آقا! سخت است شمردن جمعه ها و ماههایی که در نیآمدنتان بر ما می گذرد. سخت است یادآوری جنایاتی که بر خاندان رسالت رفت، بی آنکه انتقامی از جانیانش گرفته شده باشد و سخت تر روی در نقاب خاک کشیدن آنهایی است که عمری با اشتیاق دیدن روی منتقم خون حسین علیه السلام روزگار گذراندند.

شاید تا محرم سال بعد ما هم به آنها بپیوندیم، بی آنکه از چشمه زلال حضورتان بهره ای ببریم.

یا ایها العزیز! تعجیل ظهورت را از خدا بخواه. جوشش خون سرخ حسین علیه السلام در رگهای ما فقط با ظهور سبز شماست که آرام می گیرد.

مولاجان! شیعه قرنهاست با آرزوی انتقام از قاتلین مظلوم کربلا چشم به افق ظهور دوخته است.

Get the Flash Player to see this player.

*****

امام مهدی (عج) در قرآن

إِذا تُتلی‌ عَلَیه‌ِ آیاتُنا قال‌َ أَساطِیرُ الأَوَّلِین(1)

هنگامی که آیات ما بر او تلاوت می شود، گوید: این افسانه های گذشتگان است.

امام صادق علیه السلام درباره ی این آیه شریفه فرمود:یعنی قائم علیه السلام را تکذیب می کنند. چون به او می گویند: تو را نمی شناسیم و تو از فرزندان فاطمه سلام الله علیها نیستی، همانگونه که مشرکان به محمد صلی الله علیه و آله و سلم گفتند.(3و2)

*****

امام محمدباقر علیه السلام و امام مهدی(عج)

شیخ صدوق علیه الرحمه در باب 32 کمال الدین و تمام النعمه 16 حدیث مرتبط با امام مهدی (عج) از امام باقر علیه السلام آورده است.

در این روایات به سال آغاز غیبت حضرت (عج)، پنهانی بودن ولادت آن بزرگوار، غیبت حضرت (عج)، دوازده وصی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، تشکیک مردم در وجود امام مهدی (عج)، اشتراکات حضرت حجت علیه السلام با پنج پیامبر الهی، نشانه های قیام امام (عج)، دوستی با دوستان اوصیای رسول اکرم صلی الله و دشمنی با دشمنان ایشان، اصلاح امر امام (عج) از جانب خداوند در یک شب، گمراهی مردم در زمان غیبت ایشان، منصور به رعب و مؤید به نصر بودن حضرت صاحب (عج) و نمازگذاردن عیسی بن مریم علیه السلام پشت سر ایشان اشاره شده است. در یکی از احادیث، امام باقر علیه السلام درباره ی وضعیت مردم در زمان پیش از ظهور حضرت (عج) صحبت فرموده اند، که با هم می خوانیم:

«... قالَ قُلتُ: يَا بنَ رَسُولِ الله مَتي يَخرُجُ قائِمُكُمْ، قالَ:‌ اِذا تَشَبَهَ الرِّجالُ بِالنساءِ وَ النِساءُ بالرّجالِ، وَ أكتَفي الرِجالُ بِالرّجالِ و النِساءُ بِالنِّساءِ وَ رَكِبَ ذَواتُ الفُروُجِ السُّروجَ وَ قُبِلَتْ شَهادات الزُور وَرُدَّتْ شَهاداتُ العُدُولِ واستَخَفَّ الناسُ بِالدِّماءِ و ارتِكابِ الزِنا وَ أكلِ الرِّبا و اتُّقِيَ الاشرارُ مَخافَةَ اَلسِنَتِهِم وَ خُروجَ السُفياني مِنَ الشامِ و اليَماني مِنَ اليَمن و خَسف البِيداء وَ قَتَلَ غُلامٍ مِن آل مُحَمَّدٍ بينَ الرُّكنِ وَ الْمَقامِ اِسمُهُ مُحمدُ بن الحَسَنِ النَفسُ الزَكيّة و جائَتْ صَيحَةُ مِنَ السَّماءِ بِانَّ الحَقَّ فِيه وَ في شِيعَتِهِ، فَعِندَ ذلِكَ خَُروُجٌ قائِمِنا. فَاذا خَرَجَ أسنَدَ ظَهرَهُ اِلي الكَعبةِ وَ اجْتَمَعَ إلَيه ثَلاثُمِأة وَ ثُلاثَةَ عَشَرَ رَجُلاً وَ اوَلُ ما يَنطقُ بِهِ هذِه الايَةِ «بَقيَّةُ اللهِ خَيْرٌ لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُؤمِنينَ » ثُمَّ يَقُولُ: اَناَ بقيَّةُ اللهِ فِي اَرضِه وَ خَليفَتُه وَ حُجَّتُه عَلَيكُمْ فَلا يسلمُ عَلَيهِ مُسلمٌ اِلا قال: اَلسلامُ عَلَيكَ يا بقيَّة الله فِي أرضِه...»؛

راوي گويد: گفتم: اي پسر رسول خدا! قائم شما كي خروج مي‌كند؟ فرمود: آن گاه كه مردان خود را شبيه زنان كنند و زنان، خود را مشابه مردان نمايند و مردان به مردان بسنده كنند و زنان به زنان، و زنان بر زين ها سوار شوند و شهادت‌هاي دروغ پذيرفته شود و شهادت‌هاي عادلان مردود گردد و مردم خون ريزي و ارتكاب زنا و رباخواري را سبك شمارند و از اشرار به خاطر زبان‌شان پرهيز شود و سفياني از شام خروج كند و يماني از يمن، و در بيداء خسفي واقع شود و جواني از آل محمد«صلّي الله عليه و آله و سلّم» ـ كه نامش محمد بن حسن، نفس زكيه است ـ بين ركن و مقام كشته شود و صیحه‌اي از آسمان بيايد و بگويد: حق با او و شيعيان اوست. در اين هنگام است كه قائم ما خروج مي‌كند و چون ظهور كند، به خانة كعبه تكيه زند و 313 مرد به دور او اجتماع كنند و نخستين سخن او اين آيه از قرآن است: (بَقيّةُ اللهِ خَيْرٌ لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُؤمِنينَ). سپس مي‌گويد: «منم بقية الله در زمين و منم خليفه خداوند و حجت او بر شما» و هر درود فرستنده‌اي، به او چنين سلام گويد:«السلام عليكَ يا بقيةَ الله في أرضه» (4)

*****

طرح گرافیکی

این الطالب بدم المقتول بکربلاء

برای دریافت پوستر در ابعاد بزرگ روی آن کلیک کنید

*****

ویژگی های امام مهدی(عج)

منتقم

در بعضى از روايات و دعاها از حضرت بقية اللّه عليه السّلام با لقب «منتقم» ياد شده است. انتقام در لغت به معنى مجازات كردن به كار مى‌رود.

وقتى امام مهدى عليه السّلام ظهور كنند از قدرت‌هاى استكبارى، انتقام توده‌هاى مستضعفى را كه سال‌ها تحت سيطره آن‌ها واقع شده‌اند خواهد گرفت.

همان‌گونه كه مفاد روايات و دعاها بر اين موضوع دلالت دارند؛ به عنوان مثال:

پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله در خطبه معروف خود در روز عيد غدير وقتى به توصيف امام مهدى عليه السّلام مى‌پردازند مى‌فرمايند:... الا انّه المنتقم من الظالمين الا انّه مدرك كل ثار لاولياء اللّه عز و جل... آگاه باشيد كه او [خاتم الاوصياء مهدى موعود عليه السّلام] انتقام‌گيرنده از ستمگران است... او خونخواه خون به ناحق ريخته همه بندگان صالح خداست.

احمد بن اسحاق مى‌گويد: روزى در حضور امام عسكرى عليه السّلام بودم كه توفيق زيارت فرزند بزرگوارشان امام مهدى عليه السّلام نصيب من شد. شنيدم كه آن جانشين بر حقّ حضرت عسكرى عليه السّلام فرمودند: «انا بقية اللّه فى ارضه و المنتقم من اعدائه...» من بقية اللّه در روى زمين خدا هستم كه از دشمنان خدا انتقام خواهم گرفت.

در قسمتى از دعاى ندبه در اشاره به اين مسئوليت امام زمان عليه السّلام مى‌خوانيم:

«اين الطالب بذحول الانبياء و ابناء الانبياء اين الطالب بدم المقتول بكربلا...» كجاست آن

منتقمى كه خون به ناحق ريخته و پايمال شده پيامبران و فرزندان آن‌ها را طلب خواهد كرد؛ كجاست آن‌كه از خون شهيد كربلا انتقام خواهد كشيد؟

نقل شده است كه وقتى در روز عاشورا امام حسين عليه السّلام و اصحابش به دست شقى‌ترين انسان‌ها به ناجوانمردانه‌ترين صورت به شهادت رسيدند، ملائكه الهى از اين پيشامد بسيار ناراحت شدند و شكايت به درگاه الهى بردند. خداوند متعال در پاسخ به آن‌ها ضمن نشان دادن نور وجود حضرت مهدى قائم آل محمد صلّى اللّه عليه و اله فرمودند: «بذلك القائم انتقم منهم» به توسط اين قائم از [قاتلان امام حسين و يارانش]انتقام خواهم گرفت.

در حديث معراج پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله باز در اين‌باره مى‌خوانيم؛ وقتى در عرش الهى چشم رسول گرامى اسلام به نورهاى ائمه اطهار عليهم السّلام افتاد و ديد يكى از آن‌ها با ساير نورها فرق مى‌كند، از جانب خداوند متعال ندا رسيد كه: او همان قائم ماست. او همان كسى است كه حلال ما را حلال و حرام ما را حرام خواهد كرد...

من به توسط او از دشمنان انتقام خواهم گرفت. همان‌گونه كه از تك‌تك اين روايت‌ها و نظاير آن‌ها برمى‌آيد، مهدى موعود عليه السّلام آن دست انتقام خداوندى است كه همه حقوق پايمال‌شده انسان‌هاى صالح و مظلوم در طول تاريخ را از دشمنان باز خواهد ستاند. و هركجا خونى به ناحق ريخته شده است انتقام آن را از عاملان آن خواهد گرفت.

امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السّلام فرمود: «به خدا قسم من و اين دو فرزندم [امام حسن و حسين عليهما السّلام]شهيد خواهيم شد، خداوند در آخر الزّمان مردى از فرزندانم را به خونخواهى ما بر خواهد انگيخت و او مدّتى غايب خواهد شد تا مردم آزمايش شوند و گمراهان جدا گردند، تا جايى كه افراد نادان مى‌گويند: خداوند ديگر به آل محمّد كارى ندارد.

امام زمان عليه السّلام وقتى كه به مسجد الحرام برسد، مابين ركن و مقام پنج ندا سر دهد:

ألا يا أهل العالم انا الامام القائم الثّانى عشر؛

ألا يا أهل العالم انا الصّمصام المنتقم؛

ألا يا أهل العالم انّ جدّى الحسين قتلوه عطشانا؛

ألا يا أهل العالم انّ جدّى الحسين طرحوه عريانا؛

ألا يا أهل العالم انّ جدّى الحسين سحقوه عدوانا؛

اى مردم جهان! من امام دوازدهم قائم هستم،

اى مردم جهان! من شمشير برّان انتقام گيرنده هستم.

اى مردم جهان! جدّم حسين عليه السّلام را با لب عطشان كشتند.

اى مردم جهان! جدّم حسين عليه السّلام را بعد از كشته شدن برهنه بر زمين انداختند.

اى مردم جهان! پيكر جدّم حسين عليه السّلام را پس از كشته شدن، از روى دشمنى، پامال سمّ اسبان و ستوران قرار دادند.(5)

*****

امام مهدی(عج) و منتظران

سید علی قاضی

حاج سید علی آقا قاضی فرزند حاج سید حسین قاضی است. ایشان در سیزدهم ماه ذی الحجة الحرام سال 1285هـ.ق. در تبریز متولد شد. بعد از بلوغ و رشد به تحصیل علوم ادبیه و دینیه مشغول گردید و مدتی در نزد پدر بزرگوار خود و میرزا موسی تبریزی و میرزا محمد علی قراچه داغی درس خواند.

پدر ایشان، سید حسین قاضی، انسانی بزرگ و وارسته بود که از شاگردان برجسته آیت الله العظمی میرزا محمد حسن شیرازی بود و از ایشان اجازه اجتهاد داشت.

پدرسیدعلی به علم تفسیر علاقه و رغبت خاص و ید طولایی داشته است، چنانکه سید علی آقا خودش تصریح کرده که تفسیر کشاف را خدمت پدرش خوانده است. همچنین ایشان ادبیات عربی و فارسی را پیش شاعر نامی و دانشمند معروف میرزا محمد تقی تبریزی معروف به «حجة الاسلام» و متخلص به « نیر» خوانده و از ایشان اشعار زیادی به فارسی و عربی نقل می کرد و شعر طنز ایشان را که هزار بیت بود از بر کرده بود و می خواند.

ایشان در سال 1308هـ.ق. در سن 26 سالگی به نجف اشرف مشرف شد و تا آخر عمر آن جا را موطن اصلی خویش قرار داد.آیت الله سید علی آقا قاضی از زمانی که وارد نجف اشرف شد، دیگر از آنجا به هیچ عنوان خارج نشد مگر یک بار برای زیارت مشهد مقدس حدود سال 1330هـ ق به ایران سفر کرد و بعد از زیارت به طهران بازگشت و مدت کوتاهی در شهرری در جوار شاه عبدالعظیم اقامت گزید.

ایشان در نجف نزد مرحوم فاضل شرابیانی، شیخ محمد حسن مامقانی، شیخ فتح الله شریعت، آخوند خراسانی، عارف کامل حاج امامقلی نخجوانی و حاجی میرزا حسین خلیلی درس خواند و مخصوصاً از بهترین شاگردان این استاد اخیر به شمار می آمد که در خدمت وی تهذیب اخلاق را تحصیل کرد.

ایشان جوهره حرکت و سلوک را در سنین نوجوانی از سید حسین قاضی پدر بزرگوارشان آموخت و بعد از آن که به نجف اشرف مشرف شد، نزد آیت الله شیخ محمد بهاری و آیت الله سید احمد کربلایی معروف به واحد العین و به کسب مکارم اخلاقی و عرفانی پرداخت و این دو نیز از مبرزترین شاگردان ملاحسینقلی همدانی(ره) بودند.

آقا سید علی آقای قاضی درباره استادش سید احمد کربلایی می فرماید: « شبی از شبها را به مسجد سهله می گذارنیدم- زاده الله شرفاً- به تنهایی به نیمه شب یکی در آمد و به مقام ابراهیم علیه السلام مقام کرد و از پی فریضه صبح در سجده شد تا طلوع خورشید. آنگاه برفتم و دیدم عین الانسان و الانسان العین آقا سید احمد کربلایی بکاء است، و از شدت گریه، خاک سجده گاه گل کرده است! و صبح برفت و در حجره نشست و چنان می خندید که صدای او به بیرون مسجد می رسید.»

سید علی در نجف اشرف، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی از جمله فاضل شربیانی، شیخ محمد مامقانی، شیخ فتح الله شریعت، آخوند خراسانی و... ادامه داد و سرانجام کوشش های خستگی ناپذیر مرحوم آیت الله قاضی در راه کسب علم، کمال و دانش، در سن 27 سالگی به ثمر نشست و این جوان بلند همت در عنفوان جوانی به درجه اجتهاد رسید.

ایشان از جوانی به دنبال تزکیه و تهذیب نفس و کسب معنویت و معارف بلند اسلام بود و در این راه چهل سال صبر و مجاهده کرد و چهل سال درد طلب و عشق، آرام و قرار و خواب و خوراک را از وی ربوده بود. آن قدر خود را به ضوابط و آداب شرع و رعایت مستحبات و ترک مکروهات ملزم ساخته بود تا امری از محبوب فرو نماند و آن قدر بر آن اصرار می کرد که به حسب طاقت بشری هیچ مستحبی از او فوت نمی شد. یکی از مخالفین ایشان می گوید: « من سفر بسیار کردم، با بزرگان عالم اسلام محشور بوده ام و از احوال بسیاری از آنان بالمشاهده آگاهم اما حقیقتاً هیچ کس را همانند قاضی تا بدین حد مقید به آداب شرع ندیده ام.»

خود ایشان می گفت: «چون بیست سال تمام چشمم را کنترل کرده بودم، چشم ترس برای من آمده بود، چنان که هر وقت می خواست نامحرمی وارد شود از دو دقیقه قبل خود به خود چشم هایم بسته می شد و خداوند به من منت گذاشت که چشم من بی اختیار روی هم می آمد و آن مشقت از من رفته بود.»

آیت الله نجابت از قول ایشان می گوید: «چهل سال است دم از پروردگار عالم زدم. چند مرتبه خواستند مرا بکشند، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی نگذاشت و خدا هم کمکم کرد! در این مدت نه خوابی دیدم، نه مکاشفه ای، نه رفیقی، نه همدردی، چهل سال است که در را می کوبم و خبری نیست.»

بیت زیر از اشعار ایشان می باشد:

و لا تکن کمثل من ان فتح الباب خرج /و الزم و کن کمثل من ان فتح الباب ولج

اگر دری باز شد، تو بیشتر استقامت به خرج بده؛ بگو خدایا! افزونش کن؛ باید در عبودیت استقامت ورزید، یعنی صبور شد؛ اگر خواستند بکشندش، بگوید من از خدا دست بر نمی دارم؛ اگر نان و آبش را قطع کردند، استقامت کند، و حتی اگر دنیا جمع شود و بگویند بیا صرفنظر کن بگوید صرفنظر نمی کنم.»

*****

آیت الله قاضی همیشه نماز مغرب و عشاء را، در حرمین شرفین امام حسین علیه السلام و حضرت ابوالفضل علیه السلام به جا می آورد، و چون به حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام می رسد، با خود می اندیشد که تا به حال در مدت این چهل سال هیچ چیز از عالم معنا برایم ظهور نکرده، هر چه دارم به عنایت خدا و به برکت ثبات است. در راه سیّد ترک زبانی که دیوانه است، به طرف او می دود و می گوید؛ سیّد علی، سیّد علی، امروز مرجع اولیاء در تمام دنیا حضرت ابوالفضل علیه السلام هستند، و او آن قدر سر در گریبان است که متوجه نمی شود آن سید چه می گوید! به حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام می رود. اذن دخول و زیارت و نماز زیارت می خواند و می خواهد که مشغول نماز مغرب شود.

آیت الله نجابت می گوید: «تکبیره الاحرام را که می گوید، می بیند که وضع در اطراف حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام به طور کلی عوض می شود، آن گونه که نه چشمی تا به حال دیده و نه گوشی شنیده و نه به قلب بشری خطور کرده است. قرائت را کمی نگه می دارد تا وضع تخفیف یابد و بعد دوباره نماز را ادامه می دهد، مستحبات را کم می کند و نماز را سریع تر از همیشه به پایان می رساند.

به حرم امام حسین علیه السلام نمی رود و به دنبال جایی خلوت به خانه رفته و برای این که با اهل منزل هم برخورد نکند به پشت بام می رود. آن جا دراز می کشد و دوباره آن حال می آید و بیشتر می ماند. تا اهل منزل سینی چای را می آورد، آن حال می رود. نماز عشاء را می خواند و دوباره آن وضع بر می گردد؛ چیزی که تا به حال حتی به گفته خودش یک ذره اش را هم ندیده است و حالا که دیده نه می تواند در بدن بماند و نه می تواند بیرون بیاید. دوباره که شام را می آوردند، آن حال قطع می شود و نیمه شب دوباره بر می گردد و مدت بیشتری طول می کشد.»

سید علی خود می گوید: «آن چه را می خواستم، تماماً بدست آوردم و امام حسین علیه السلام در را به رویم گشود. ابن فارض یک قصیده تائیه برای استادش گفته؛ من هم یک قصیده تائیه برای امام حسین علیه السلام گفته ام نمره یک! که کار مرا ایشان درست کرد و در غیب را به نحو اتم برایم باز کرد.»

آیت الله نجابت نقل می کند: دفعه اولی که ما آیت الله قاضی را دیدیم، خیلی با ما گرم گرفتند و ما را تحویل گرفتند. در اثر این التفات زیاد، من زبانم باز شد و گفتم: آقا این وضع اهل معرفت به خیال است یا به حقیقت؟ ناگهان ایشان چشمهایش درشت شد و گفت:« ای فرزندم من چهل سال است با حضرت حق هستم و دم از او می زنم این پندار و خیال است؟!»

*****

آیت الله قاضی طی سه دوره، اخلاق و عرفان اسلامی را با کلام نافذ و عمل صالح خویش تدریس فرمود و در هر دوره شاگردانی پرورش داد که هر کدام از بزرگان وادی عرفان و اخلاق محسوب می شوند؛ و البته فقط نام تعدادی از آن ها بر ما معلوم است و این که ایشان در حقیقت چه کسانی را تا قله های بلند عرفان و معنویت بالا کشیده و از شراب گوارای معرفت بر کامشان ریختند، برای ما بصورت کامل و دقیق آشکار نیست. اما به تعدادی از آن ها که مبرز و شناخته شده هستند، اشاره می کنیم:

آیت الله شیخ محمد تقی آملی(ره)
آیت الله سید محمد حسین طباطبائی(ره)
آیت الله سید محمد حسن طباطبایی(ره)
آیت الله محمد تقی بهجت فومنی(ره)
آیت الله سید عباس کاشانی(ره)
آیت الله سید عبد الکریم کشمیری(ره)
آیت الله شهید سید عبدالحسین دستغیب(ره)
آیت الله علی اکبر مرندی(ره)
آیت الله سید حسن مصطفوی تبریزی
آیت الله علی محمد بروجردی(ره)
آیت الله نجابت شیرازی(ره)
آیت الله سید محمد حسینی همدانی
آیت الله سید حسن مسقطی(ره)
آیت الله سید هاشم رضوی کشمیری(ره)
حاج سید هاشم حداد(ره) و...

سیدعلی آقا قاضی پس از سالها تدریس معارف بلند اسلامی و تربیت شاگردان الهی، در روز دوشنبه چهارم ماه ربیع المولود سال 1366 مطابق هفتم بهمن ماه در نجف اشرف وفات کرد و در وادی الاسلام نزد پدر خود دفن شد. مدت عمر شریف ایشان هشتاد و سه سال و دو ماه و بیست و یک روز بوده است.

ایشان شاگردانش و عموم مردم را به نماز اول وقت و نماز شب ترغیب می فرمود. به علامه طباطبایی سفارش نموده بود، دنیا می خواهی ، نماز شب بخوان، آخرت می خواهی نماز شب بخوان.

از آن بزرگوار پرسيدند كه آيا مي شود در دوره غيبت كبرا به محضر امام زمان (عج) تشرف يافت؟

فرمود: «كور است چشمي كه در هر صبح در اولين نگاه چشمش به امام زمان (ع) نيفتد.»

بزرگمردي كه به تعبیر امام خمینی (ره) «كوهي پر عظمت از توحيد» بود.

عارف كامل واصلي كه اكثر عرفاي عصر حاضر، به طور مستقيم يا غير مستقيم، از شاگردان مكتب اخلاقي ـ عرفاني او محسوب مي شوند.

مردي كه در پرتو ولايت و عنايات ويژه امام زمان (عج) به مقام تشرف و شهود و حضور دايمي رسيده بود.

خود او مي فرمود: «وقتي امام زمان روحي فداء ظهور مي نمايند، ورد ويژه اي را در گوش 313 نفر ياران ويژه خويش مي خوانند. ايشان با قدرت طي الارض شرق و غرب عالم را طي مي كنند و چشم بر هم زدني باز مي گردند و شهادت وگواهي مي دهند كه ولي ا... در روي زمين كسي جز امام زمان(عج) نیست.»

و آن گاه مي فرمودند: «من از آن ورد ويژه آگاهم.»

ايشان بيش از هر چيز بر « انس شبانه روزي با قران » و « توسل به حضرت اباعبداالحسين (ع) تاكيد مي ورزيد و مي فرمود: « به هر جا كه رسيده ام، در سايه تمسك به قران وتوسل به حضرت اباعبدا... الحسين (ع) رسيده ام.»

آیت الله بهجت می فرمودند: « شب قبل از وفات آقای قاضی، کسی خواب دیده بود که تابوتی را می برند که رویش نوشته شده بود «توفی ولیّ الله » فردا دیدند آقای قاضی وفات کرده است.

بعد از ارتحالشان كسى ايشان را در عالم رؤ يا ديد و سؤ ال كرد: چه عملى در آنجا از همه مهمتر است ؟ مى فرمايد:

زيارت عاشورا. بعد مى گويد: من پشيمانم كه چرا روزى يك بار زيارت عاشورا را قرائت كردم و دوبار نخواندم»(6)

*****

تشرفات

تشرف سید علی نقی هندی

آقای سید هاشم هندی (رضوی) نقل کرده است: یکی از سادات محترم هند به نام سید علی‌ نقی هندی، از هند برای تحصیل علوم دینیه به نجف اشرف می‌‌آید و در آن وقت مقارن می‌‌شود با فوت مرحوم آقا سید محمد کاظم یزدی و سپس آقای میرزا محمد تقی شیرازی، و می‌‌بیند که رساله‌های بسیاری از طرف افراد بسیاری طبع شده است و طلاب، آن رساله‌ها را در هنگام خروج مردم از صحن مطهر کربلا به مردم مجانی می‌‌داده‌اند و در اعطای آنها تنافس می‌‌نمودند. این منظره برای آقا سید علی نقی دچار اشکال و شبهه می‌شود و امر تقلید بر او سخت می‌‌شود و نمی‌داند که از چه شخصی تقلید کند؟

بالأخره با خود قرار می‌گذارد به حضرت امام عصر «عجّل الله تعالی فرجه» متوسل شود و برای حلّ این معضل از ایشان راهنمایی بخواهد که شخصی را برای تقلید او معرفی کنند، و برای این مهم با خود قرار می‌گذارد که یک اربعین در مسجد سهله اقامت کند و به عبادت مشغول باشد تا کشف مطلب شود.

هنوز چهل روز به پایان نرسیده بود که ناگاه دید، یک نور بسیار قوی در مقام حضرت حجت ارواحنا فداه ظاهر شد که آن نور، نور امام زمان علیه‌السلام بود، و آن نور اشاره کرد به سیدی که تنها در مقام نشسته بود و گفت: «از این سید تقلید کن»

سید علی نقی نگاه کرد و دید این سید آقای حاج میرزا علی آقای قاضی هستند. ناگهان آن نور ناپدید شد؛ ولی می‌گوید: من با خود گفتم: این معرفیِ این سید به من بود و این تنها کافی نیست، باید خود این سید هم نزد من بیاید و بگوید: حضرت امام زمان امر تقلید تو را به من ارجاع داده‌اند.

از این رو از مسجد سهله بیرون آمدم و به مسجد کوفه در آمدم، در آنجا معتکف شدم تا زمانی‌که این امر تحقّق یابد و حضرت ولی‌عصر به آن سید بگویند: برو به نزد سیّد علی نقی و او را از این امر مطلّع کن!

یک‌روز که در مسجد کوفه نشسته بودم مرحوم قاضی به نزد من آمد و فرمود:

«در احکام دین، هرچه می‌خواهی از من بپرس و بدان عمل کن، ولی این قضیه را نزد احدی فاش مکن»

سیّد علی نقی می‌گفت: از آن به بعد من از آن سید تقلید می‌کردم و هر مسئله‌ای پیش می‌‌آمد از او می‌‌پرسیدم تا زمانی که مرحوم قاضی فوت کرد؛ از آن به بعد نسبت به هر مسئله‌ای که پیش می‌‌آید و من حکمش را نمی‌دانم در خواب مرحوم قاضی به سراغ من می‌‌آید و حکم آن را به من می‌‌فرماید.(7)

*****

صوت

سخنرانی استاد طاهرزاده پیرامون "فرج، حتمی الوقوع ترین حادثه در انتهای تاریخ"

Get the Flash Player to see this player.

*****

امام مهدی (عج) و مکذّبین

محمد علی شیرازی معروف به محمدعلی باب

على محمد شيرازى در اول محرّم ١٢٣۵ ق در شيراز متولد شد و پس از وفات پدر، تحت كفالت دايى خود قرار گرفت. وى تعليمات ابتدايى را نزد شيخ عابد از شاگردان شيخ احمد احسايى و سيد كاظم رشتى آموخت. وى فردى گوشه‌گير بوده و بر اثر دعانويسى و رياضت‌هايى؛ مثل رفتن روى پشت بام و وردخوانى در هواى گرم بوشهر،... مردم او را به نام سيد ذكر(8)مى‌خواندند. همچنين عده‌اى او را خورشيدپرست و برخى نيز پريشان‌گو و دچار اختلال مى‌دانستند.

او سپس به كربلا رفت و در درس سيد كاظم رشتى حاضر شد. چون سيد كاظم به نزديك بودن ظهور وعده مى‌داد و براى پس از مرگ خود رهبر شيخيه را تعيين نكرد، در سال ١٣۶٠ على محمد با يارى ملا حسين بشرويه، مدعى جانشينى سيد كاظم رشتى شد. او پس از مدتى، ادعا كرد نايب خاصّ و باب امام زمان است و ١٨ نفر اول را كه به او گرويدند حروف حىّ خواند.(9) اين ادعاها و مطالب، باعث آشوب در بين مردم شد. برخى از كتاب‌هاى بابى و بهايى دلالت بر آن دارد كه على محمد به مكه رفت و ملا حسين را به خراسان فرستاد، تا با سوء استفاده از احاديث مربوط به قيام خراسانى و نيز ظهور امام زمان از مكه، زمينه‌هاى ادعاى مهدويت را آماده سازد، وى پس از بازگشت از مكه، اعلام كرد: من همان امامى هستم كه هزار سال منتظر او هستيد. به دستور والى فارس دستگير و تنبيه گرديد و در مسجد وكيل، حرف‌هايش را پس گرفته، محبوس شد. به دليل روابطى كه با حاكم گرجى اصفهان (معتمد الدوله) داشت به آن شهر رفت و بعد از استقبالى گرم، مخفى شد. ولى روابط او با همراهانش ادامه داشت تا آن‌كه مدعى شد به پيامبرى رسيده و كتاب بيان بر وى نازل شده است! در زمان حبس او، يارانش در نقاط مختلف همچون:

مازندران، زنجان، نيريز فارس، رشت و... آشوب‌ها برپا كرده، گاهى با نام ياران امام زمان به مردم حمله و گاه نسخ اسلام را اعلام مى‌كردند. پس از مناظره‌هاى علما با وى و جهل و غلطهايى بسيار كه در علوم مختلف از خود نشان داد، ديگر بار زندانى شد. وى سرانجام بر اثر ادامۀ فتنه‌ها با تلاش‌هاى عالمان و اميركبير اعدام شد. البته توبه‌نامه‌اى از وى پس از ادعاى بابيت او باقى مانده كه اكنون در مجلس شوراى اسلامى نگهدارى مى‌شود.

بابيان و بهاييان مى‌كوشند القا كنند كه على محمد، مانند پيامبران الهى، امّى بوده، درس نخوانده، يا به مدرسه نرفته است.(11.10)

*****

امام مهدی(عج) و شهدا

پاسدار شهيد احمد خادم الحسينى در سال 1332 در شيراز متولد شد. از همان دوران نوجوانى در کنار تحصيل، شبانه کار مى کرد. پس از پيروزى انقلاب اسلامى به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در اولين مأموریت به کردستان رفت. در دوران جنگ تحميلى چند بار به جبهه رفت و یك بار مجروح شد. سرانجام در مورخه 20/2/1361 در مرحله اول عمليات بيت المقدس (فتح خرمشهر) به شهادت رسيد. آنچه می خوانید روایتی از مراسم تدفین این شهید بزرگوار.

«پس از عمليات بيت المقدس که منجر به فتح خرمشهر گردید عده اى از شهدایى را که در این عمليات به شهادت رسيده بودند به شيراز آوردند. جمعيت زیادى از مردم در این مراسم تشييع حضور یافته بودند که در ميان آنها علماى شهر دیده مى شدند.

اجساد مطهر شهدا در ميان حزن و اندوه فراوان مردم بر دستهاى آنان تا «دارالرحمه » شيراز تشييع گردید و پيكرهاى مطهر شهدا در قبرهایى که از قبل آماده شده بود، قرار گرفت.

در شيراز رسم بر این بود که علماى شهر بخصوص روحانيونى که از لحاظ سنى و موقعيت اجتماعى از دیگران ممتازتر بودند مسؤوليت تلقين شهدا را برعهده مى گرفتند. حجة الاسلام و المسلمين طوبائى از روحانيون شهر که امام جماعت مسجد کوشک عباسعلى شيراز بود، نقل مى کرد: شب قبل که براى نماز شب برخاستم مسائلى برایم پيش آمد که دانستم فردا با امری عجيب مواجه مى شوم.

وقتى وارد قبر شدم تا تلقين شهيد مورد نظر را انجام دهم، به محض ورود به قبر در چهره شهيد حالت تبسمى احساس کردم و فهميدم با صحنه اى غير طبيعى روبرو هستم. وقتى خم شدم و تلقين شهيد را آغاز کردم، به محض اینكه به اسم مبارك امام زمان(عج) رسيدم مشاهده کردم جان به بدن این شهيد مراجعت کرد، چون شهيد به احترام امام زمان(عج) سرش را خم کرد، به نحوى که سر او تا روى سينه خم شد و دوباره به حالت اوليه برگشت.

در آن لحظه وقتى احساس کردم حضرت صاحب الزمان(عج) در موقع تدفين آن عزیز حضور یافته است، حالم منقلب شد و نتوانستم با مشاهده این صحنه عجيب و غيرمنتظره تلقين را ادامه دهم.

پس از اینكه حالم دگرگون شد و نتوانستم تلقين شهيد را ادامه دهم، به کسانی که بالاى قبر ایستاده بودند و متوجه حال منقلب من نبودند اشاره کردم که مرا بالا بكشند.

وقتى آنها چشمان پر از اشك و حال دگرگون مرا دیدند، سراسيمه مرا از قبر بالا کشیدند و از من پرسيدند: چه شده؟ چرا تلقين شهيد را تمام نكردید؟ در جواب به آنها گفتم: اگر صحنه هایى را که من دیدم شما هم مى دیدید مثل من نمى توانستيد تلقين شهيد را ادامه دهيد، و اضافه کردم کسی دیگر برود و تلقين شهيد را بخواند و تمام کند چون من دیگر قادر به ادامه این کار نيستم.(12)

بخشی از وصیت نامه شهید

اي ملت مسلمان نگذاريد که کافران و منافقان بر شما تسلط پيدا کنند . اي برادران سپاه ، دائما بيدار باشيد و سعي تان بر اين باشد که اين انقلاب روز به روز گسترش پيدا کند و سعي کنيد با افکار اسلامي تان و اعمالتان به اين حرکت سرعت بخشيد.(13)

*****

شعری برای امام مهدی(عج)

ماه غم است و می کشی از سینه آه را

خم کرده است آه غمت قد ماه را

صاحب عزاترین عزادارها بیا

تا بر دلم نگاه کنی این دو ماه را

سد گناه بسته به من راه اشک را

ضامن شو و بگو که نبندند راه را

تا اندکی شبیه تو باشیم این دو ماه

بر تن نموده ایم لباس سیاه را

عمریست دست چادر زهراست بر سرم

از من مگیر سایه این سرپناه را