هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
دوشنبه 5 خرداد 1404 13:08 ساعت
شناسه خبر : 385147
سریال «یزدان» به کارگردانی منوچهر هادی، با تمرکز بر واقع‌گرایی اجتماعی و تصویر کردن شخصیت‌هایی از دل جامعه، توانسته مخاطبان تلویزیون را به خود جذب کند. در دل این روایت‌ها، شخصیتی به نام امیرعلی عرفانی با بازی دارا حیایی، توجه ویژه‌ای را به خود جلب می‌کند. امیرعلی یک کارمند ساده شهرداری است که در ظاهر شاید فردی معمولی به‌نظر برسد، اما در باطن، نمونه‌ای از یک مصلح اجتماعی کوچک است؛ کسی که در برابر جامعه بی‌تفاوت نیست و همواره تلاش می‌کند در حد توانش، نقش مثبتی ایفا کند.
امیرعلی نه قهرمان است، نه نجات‌دهنده‌ای با قابلیت‌های خارق‌العاده؛ او یک جوان معمولی‌ست که میان خیابان‌های پرترافیک تهران، در محیطی پر از آسیب‌های اجتماعی و بی‌نظمی شهری، به‌دنبال آن است که در حد بضاعت خود، تغییری ایجاد کند. این همان مسیری‌ست که شخصیت امیرعلی را قابل لمس می‌کند و باعث می‌شود طیف وسیعی از مخاطبان با او همذات‌پنداری کنند. کارهای او شاید بزرگ نباشند، اما از جنس مسئولیت‌پذیری‌اند؛ از بی‌تفاوت نماندن نسبت به کودک کار گرفته تا تلاش برای جلوگیری از یک تخلف شهری.
در کنار پرداخت خوب شخصیت امیرعلی در فیلمنامه، بازی دارا حیایی نیز در تثبیت این نقش مؤثر بوده است. او شاید هنوز به استانداردهای بالای بازیگری نرسیده باشد که نامش در فهرست بهترین بازیگران سال قرار بگیرد، اما بی‌تردید حضوری روان، باورپذیر و بدون اغراق در قاب دوربین دارد. او در بازیگری نه دنبال جلوه‌فروشی‌ست، نه تلاش می‌کند لحنی قهرمانانه و مصنوعی به نقش تزریق کند. بلکه با درک درست از سادگی شخصیتش، آن را با ظرافت و حس‌پذیری اجرا کرده است.
نکته‌ای که درباره دارا حیایی نمی‌توان نادیده گرفت، نسب خانوادگی‌اش است. او فرزند امین حیایی، یکی از شناخته‌شده‌ترین و پرافتخارترین بازیگران سینمای ایران است؛ بازیگری که با دو سیمرغ بلورین، یک دیپلم افتخار و ده‌ها تجربه موفق، می‌توانست به‌سادگی فرزندش را وارد پروژه‌های پرزرق‌وبرق و سینمایی کند. اما آن‌طور که از مسیر حرفه‌ای دارا برمی‌آید، قرار نیست او با تکیه بر شهرت پدر، مسیر را طی کند. سریال‌هایی چون «از سرنوشت» و حالا «یزدان»، ثابت می‌کنند که دارا قرار است از پله‌های اول شروع کند، خودش در میدان آزمون باشد و با تلاش خودش پیشرفت کند.
در واقع اگر امین حیایی در نقش‌های جذاب و کاریزماتیکش با مخاطب ارتباط برقرار کرده، دارا حیایی این رابطه را از زاویه‌ای متفاوت شکل داده است؛ نه با جلوه‌گری، که با نمایش جوانی ساده، تلاش‌گر و متعهد به وظیفه. و همین نقطه، تفاوتی مهم و ارزشمند در میان برخی دیگر از «آقازاده»هایی‌ست که گاهی بدون تجربه یا آمادگی، در پروژه‌های بزرگ قرار می‌گیرند.
تا امروز تنها تجربه بازی مشترک دارا و امین حیایی، فیلم «شعله‌ور» بوده است. تجربه‌ای که به‌نظر می‌رسد تنها به‌دلیل ساختار روایی فیلم و نیاز به شباهت عاطفی و رفتاری پدر و پسر انجام شده و نه به‌خاطر رانت یا ارتباط خانوادگی. این نشان می‌دهد که حتی اگر این دو نفر قرار باشد دوباره با یکدیگر همکاری کنند، این همکاری فقط در صورت ایجاب قصه رخ خواهد داد.
در سریالی که تلاش دارد روایتگر مسائل اجتماعی باشد، شخصیت‌هایی مانند امیرعلی عرفانی می‌توانند بازتاب صدای مردمی باشند که کمتر در قاب تلویزیون دیده شده‌اند. دارا حیایی با بازی‌اش این صدا را به گوش رسانده؛ صدای آن جوان‌هایی که بدون جایگاه خاص، بدون تریبون، اما با دغدغه اجتماعی، به‌دنبال تغییراتی کوچک اما مؤثر در اطرافشان هستند.
در نهایت، اگرچه بازی دارا حیایی در «یزدان» شاید هنوز به بلوغ کامل نرسیده باشد، اما مسیری که انتخاب کرده، مسیری سالم، رو به رشد و مبتنی بر تلاش است. امیرعلی عرفانی نه قهرمانی فرازمینی‌ست و نه ضدقهرمانی خاص، بلکه تصویر یک جوان امروزی با دغدغه‌های واقعی‌ست. همین ویژگی، شخصیت او را در ذهن مخاطب ماندگار می‌کند.
